Гэй, гэй, гэй, літвіны!
Амінайце пушчы ды нізіны!
Грай, грай, грай, званочак,
Мой сінявокі сакалочак!

Ёй было ўсяго васямнаццаць год,
Калі бальшавікі напалі на наш народ.
Матка квахтала: "Куды ж ты на вайну?",
Але яна сказала: "Я йду!".

І пайшла да суседняга мястэчка, Клецка,
Дзе напагатове стаяў атрад стралецкі.
Там яна запісалася дабравольца
Да беларускага народнага войска.

У атрадзе яна сустрэлася з Макарам,
Гарадзенскім вясёлым уланам.
Вайна жыцьцё за жыцьцём забірала,
Але між імі каханьне паўстала.

Яна яго кахала так, як не кахаў ніхто,
Так моцна, як яе, ён не кахаў даўно,
Але ўбіта, дзе рака Вілія льецца:
Куля трапіла ў дзявочае сэрца.