Спі, дзяўчына, покуль сонца
 Не зайграла над хацінай;
 А як сонца на аконца
 Бліскі кіне – ўстань, дзяўчына! 

Ўстань, зніміся, схамяніся,
 Ўмыйся сочнаю расою,
 Сэрцам к сонцу прытуліся,
 Ветру дай гуляць з касою! 

Ў сонцы віся далей, вышай, –
 Паланей, красуй дзянінай,
 Не пужаючыся крыжа,
 Сонцу роўная дзяўчына! 

Заіскрыся кветкай белай
 На зялёнай сенажаці;
 Кінь патолю думцы смелай,
 Пасмы радасці снаваці...

Негаданай песняй-казкай
 Разыграецца часіна...
 З сонцам, з сэрцам, з вечнай ласкай
 Не праспі вясны, дзяўчына!..

Дарэвалюцыйныя вершы 1911