Я буду маліцца і сэрцам і думамі,
 Распетаю буду маліцца душой,
 Каб чорныя долі з мяцеліцаў шумамі
 Ўжо больш не шалелі над роднай зямлёй.

Я буду маліцца да яснага сонейка,
 Няшчасных зімой саграваць сірацін,
 Прыветна па збожных гуляючы гонейках,
 Часцей заглядаці да цёмных хацін.

Я буду малiцца да хмараў з грымотамi,
 Што дзiка над намi гуляюць не раз,
 Каб жаль над гаротнымi мелi бяднотамi,
 Градоў, перуноў не ссылалi падчас.

Я буду малiцца да зорак i жалiцца,
 Што гасяць сябе надта часта яны,
 Бо чуў, як якая з неба з iх звалiцца,
 З жыцця хтось сыходзе на вечныя сны.

Я буду малiцца да нiвы ўсёй сiлаю,
 Каб лепшаю ўродай плацiла за труд,
 Збагацiла сельскую хату пахiлую,
 Надзеi збытымi убачыў наш люд.

Я буду маліцца і сэрцам і думамі,
 Распетаю буду маліцца душой,
 Каб чорныя долі з мяцеліцаў шумамі
 Не вылі над роднай зямлёй, нада мной.

Дарэвалюцыйныя вершы 1906