Фариза Оңғарсынова

Жанымды менің сілкілеп,
Сүйіктім кетті басқамен
кездескен сайын бір түлеп
Гүлім деп құшақ ашқан ем.

Күңгірт күндерде нұр берген
Айым да сен ең, аспан ең.
Сыр бермеген боп жүргенмен
Булығып жатам жасқа мен.

Жастық боп жатқа білегің,
Шырақ боп түнде маздадың,
Соны ойлап сыздап жүрегім
Жынданып кете жаздадым.

Тосылды-ау жатқа гүл ерін,
Өзіңді соған Күң еттің.
Мен сорлы жүрмін бір ебін,
Табалмай сендік жүректің.