Ինձ շա՜տ բան տվեց բախտը աշխարհում,
Միայն չտվեց երջանիկ մի սեր.
Չտվեց, որ ես հոգով անդադրում
Դեռ տենչա՜մ, փնտրե՜մ, չգտնե՜մ ես դեռ, -
Չտվեց, որ միշտ ազնիվ մի կարոտ
Մեղեդու նման թրթռա իմ մեջ,
Որ ինձ հետ զարթնի ամեն առավոտ
Ինչ-որ մի տագնապ, անհասի մի տենչ, -
Որ մենակ լուսնի տեսքից հառաչեմ,
Կանչող ծառերի լեզուն հասկանամ,
Որ թախծոտ երգը օդի պես շնչեմ,
Որ Վերթերի հետ տառապեմ ու լամ. -
Որ իմ մե՜ջ առնեմ աշխարհն՝ անհագուրդ
Ու տամ աշխարհին սիրտ, հոգի ու գանձ,
Ապրեմ իմ այս խենթ վատնումով՝ հարո՛ւստ,
Իմ կորուստներով՝ անսահման գտա՜ծ, -
Չտվեց, որ ես միայն չլցվեմ
Խուլ երջանկությամբ՝ անընտել ցավին,
Չլացող աչքի արցունքը տեսնե՛մ,
Լսեմ խոսքերը՝ չասվա՜ծ տակավին, -
Որ բյուր քույրերիս խռովքն անհատնում
Զգամ իմ արյա՜մ&#