Сөйлемеймін-ай мен неге?
Қашаннан да мен өзім
Заржақ тұган-ай баламын-ай
Сөйлесем сөзді табамын
Көпшілік сөйле дегенді-оу
Кідірмеймін-ай жел сөзге.

Мен қазақтың-оу ақтаңы
Сөйлеген сөзімде тақталып
Бөгісі бөгет-ай бермейтін-оу
Қарада таудың-ой ақпары.

Қалаған нарында сөз болса
Мен жырлауға да құмармын
Жұбалан құйырған жұбармын-оу
Шапқан аттай заулаймын
Жанған оттай ғаулаймын.

Не қылған менен дер күнім-оу
Бұлдыраған-оу таудаймын
Екі атысқан жауыз-оу-оу-оу
Арасындағы ой панамын
Шапқан атта ғой жеткісіз
Жымиып жатқан-эй баламын
Жоғардан аққан Жайықпын
Теңізге құйған-ай аяғын
Шығыстың қатты ғой желімнен
Лайлатып ағынын.

Сөйлемеймін-ай мен неге?
Қашаннан да мен өзім
Заржақ тұган-ай баламын-ай
Сөйлесем сөзді табамын
Көпшілік сөйле дегенді
Кідірмеймін-ау жел сөзге.

Алла төгіп ей саламын
Қаулау-ау халқым келгессін
Жігітпен топалай жүрсізді-ай
Көрінбейін-ай бекержен
Меніңде айтқан-ау сөздерім
Таңға иыңа ой татымас.

Тағдыр жолы көк тойғақ
Бабалар өтпей елді ойлап
Кеуде намыс көкті ойнап
Желбірей бер көк байрақ
Қалағандарың сөз болса
Ақтанның асыл жырымен
Қазаққа осы аңдатпа
Алашұлымның өңірінен.

Ақтанның асыл жырымен!

Мен қазақтың-оу ақтаңы
Сөйлеген сөзім-ай тақталып
Бөгісі бөгет бермейтін-оу
Қарада таудың-оу ақпары!

Сөйлей-сөйлей берейін-оу
Сөз жиысын-ай көрейін
Мейірлене сөйлесем эй
Бұл дө өзімнің-ай мерейім.

Сөз дегенім бұйым ба
Сөйлегенім қиын ба-оу
Талайда талайда сөйледім
Сатырлаған-ау жиында оу.