Сэрца мільёнаў
сл. і муз. М. Найдзёнаў

Дым над полем залатым
Ты бачыла ў пустым
І верыла пустому.
Час пакуль адчай не згас
Спыняўся дзеля нас
І ўрэшце апрытомеў.

Ад нашых імёнаў
Адны успаміны.
Як сэрца мільёнаў,
У рытме адзіным
Стучым.

З тым была ты і не з тым,
У снах ляцела ў Рым,
А днём пісала вершы.
Чым адлегласці лічыць,
Пра гэта памаўчым,
Маўчанне нас суцешыць.