Оқушым сөмкенді ұста киініп ал,
Қайта ғөй қонақ кепті үйіңе бар
Деп үстаз мектебіңнен қайтарған еттің,
Даушым қонағыкім кейін ұғар,
куйседе сағыныштың отындамын,
Қонақтар болсын мейлі жақындарым,
ата-анам қалдырмаушы ед сабағымнан,
БІЛМЕДІМА неге жедел шақырғанын,
алысамын ойыммен сенделемін,
үЙГЕ ҚАРАЙ айяандап мен келемін,
Сағынан соң алыстан ат терлетіп,
келген шгар ағалар-женгелерім
келгеніме апалар-жезделердің
олар келсе үйіме тез келермін
Айтқан кезде үстаздың келбетінен
Қандай қонақ шақыртқан сезбегенмін
Бүл қонақ ішінде қөп наласы бар
Кешегі мұңын шатқан бала шығар
көшені бойлап уйге ойлап келем
деседі жорамалым нағашылар
қашанда баласына жаны құштар
анам ба ақ жүрегін алып ұшқан 
баласын айлар бойы көрмегесін 
Шақыртқан сол екен ау сағыныштан
қалаға емделуге жөнелгенен
ізінен хат жазғанмын өлеңменен
Сағынып кеттім сені құлыным ау
сауығып емханадан келем деген
қуанышымды қалайша жасырамын
үйге қарай апалап асығамын
анам менің той жасап жатқан болар
анам келіп қаладан асыл жаным
АРАСЫНАН ХАЛЫҚТЫҢ қара құрым
Табалмады анасын бала құлың
күтседағы сарғайып анасының
Келмегенін білмеген болатұғын
бари мынау ауылдың адамдары,
Жылағандар тұс-тұстан қараңдады
анаң қазір келеді деді біреу 
Аласұрып жүрегім алаңдады
сағынышты адамым санамдағы
анам едіі айтыңдар анам қанеййй

Көлік келді сол күні қала жақтан
жатыр біреу үстіне ак мата жапқан
тек есімде көпшілік сол адамды 
Үйге карай көтеріп бара жатқан
Ақ сүт беріп өсірген анам екен
Ақ жамылып қимылсыз ана жатқан
сонан бері кішкене жүрегімді
Айықпастай сағыныш жара жапқан,
Шуағын төгіп тұрған жаны нұрлы
Елестеп анам болып сағымп тұрды
сагынып келсекен тездетіп журген кезде
Тағдырым өмір бойы сағындырды
Түседі күлген кезі кейде есіме 
Күлкісі қуанышы сыйны есібе
Ғаламның сұлулары татымайдау
Анам күліп тұрған бейнесіне