Калі і зноў пачнуць па сьценах клеіць,
Свае ўлёткі, заклікі і маніфесты.
А радыё і тэлевізар, пачне крычаць,
Як малады над труною нявесты.
Калі турмы праглынуць пацыфістаў,
І ты пачуеш як грукаюць суседу ў дзьверы.
А народ захварэўшы імперскай ідэей,
Пачне з радасьцю хадзіць на парды ды малебны.
Калі сам патрыярх пачне свае спічы,
Бласлаўляючы войска на фронце.
А народ са шчырымі сьлязьмі ў вачах,
Пачне пасылаць маладзёнаў на бойню.
Гістэрычныя дзеўкі на пэроне з кветкамі,
Сустракаць будуць ганаровых забойцаў.
А нязгодныя, прымусова будуць,
У дзьве змены вырабляць кулі для фронта.
Калі перад табою паставяць выбар,
Забіваць за дзяржаву ці загінуць як вораг.
Я веру ў твой правідловы выбар.
Ворагаў дзяржавы стала болей.