Калі і зноў пачнуць па сьценах клеіць, 
Свае ўлёткі, заклікі і маніфесты. 
А радыё і тэлевізар, пачне крычаць, 
Як малады над труною нявесты. 
Калі турмы праглынуць пацыфістаў, 
І ты пачуеш як грукаюць суседу ў дзьверы. 
А народ захварэўшы імперскай ідэей, 
Пачне з радасьцю хадзіць на парды ды малебны. 
Калі патрыярх пачне свае спічы, 
Бласлаўляючы войска на фронце. 
А народ са шчырымі сьлязьмі ў вачах, 
Пачне пасылаць маладзёгу на бойню. 
Гістэрычныя дзеўкі на пэроне з кветкамі, 
Сустракаць будуць ганаровых забойцаў. 
А нязгодныя, будуць, 
У дзьве змены працаваць
І вырабляць штодзенна кулі для фронта. 
Калі перад табою паставяць выбар, 
Забіваць за радзіму ці загінуць як вораг. 
Я веру ў твой правільны выбар. 
Ворагаў дзяржавы стала болей.