МӨҢКЕ БИДІҢ АЙТҚАНЫ

Кері заманның кезінде
Көлдің суы бітіп,табаны қалар,
Аттың жүйрігі бітіп,шабаны қалар,
Адамның жақсысы кетіп,жаманы қалар,
Сөздің маңызы кетіп,самалы қалар.
Сөйтіп,ақылы жоқ санасыздың заманы болар.

Кері заманның кезінде 
Құрамалы-қорғанды үйің болады,
Айнымалы-төкпелі биің болады,
Халыққа бір тиын пайдасы жоқ,
Ай сайын бас қосқан жиын болады,
Ішіне шынтақ айналмайтын 
Ежірей деген ұлың болады,
Ақыл айтсаң ауырып қалатын
Бедірей деген қызың болады,
Алдыңнан кес-кестеп өтетін
Кекірей деген келінің болады.

Табалдырықтан биік тау болмас,
Туысқаннан мықты жау болмас.
Кері заманның кезінде су тартылар,
Тана мен торпаққа жүк артылар.
Ар-ұяттың бәрінен жұрдай болып,
Қарап тұрған жігітке қыз артылар.
Ішкенің сары су болады,
Берсең итің ішпейді.
Бірақ адам оған құмар болады,
Қиналғанда шапағаты жоқ жақының болады,
Ит пен мысықтай ырылдасқан 
Еркек пен қатының болады.

Кері заманның кезінде
Ертеңіне сенбейтін күнің болады,
Бетіңнен ала түсетін інің болады,
Ала-шұбар тілің болады,
Дүдәмалдау дінің болады,
Еркегің қазаншы болады,
Әйелің базаршы болады,
Жылқы жұлдыз болады,
Қой құндыз болады.
Кебір жерге теңеледі,
Әйел ерге теңеледі,
Көл теңізге теңеледі,
Сиыр өгізге теңеледі.

Ақырзаман адамы
Сағынып тамақ ішпейді,
Ащыны ащы демейді.
Тапқанын олжа дейді,
Ал Һәм білгенін молда дейді.
Бір-біріне қарыз бермейді.
Шақырмаса көрші көршіге кірмейді.
Сарылып келіп тосады,
Құны жоқ қағазды судай шашады.

Ақырзаманның халқының
Шайдан басқа асы жоқ,
Жақыннан басқа қасы жоқ,
Лағнет қамыты мойнында
Жұмыстан қолының босы жоқ,
Әрқашанда олардың көңілінде хошы жоқ,
Бар шаруасы түп-түгел,
Енді мұның есі жоқ.

Заман ақыр боларда
Жер тақыр болар,
Халқы пақыр болар,
Балалар жетім болар,
Әйелдер жесір болар,
Ә десе мә дейтін кесір болар,
Бас қосылған жерлерде
Әйел жағы ден болар,
Жаман жақсы айтса да,
Өзінікі жөн болар,
Орай салып бастарын
Жалпылдатып шаштарын
Тақымдары жылтылдап,
Емшектері салпылдап,
Ұят жағы кем болар,
Сөйткен заман кез болса,
Түзелуі қиын болар.