Օդում կարծես վտանգ է սև,
Վտանգ անտես ու լուռ,
Եվ ես փախչում եմ, բայց արդեն իզուր,
Կյանքին այս հյուր, կյանքին այս զոհ
Եվ ով ու երբ ասեց,
Որ գտնելու համար պիտի կորցնես:
Երկնքի եւ երկրի սահմանին
Ես նորից կարթնանամ

ԿՐԿՆԵՐԳ
Որ էլ չընկնեմ հորձանուտը դավերի,
Որ ազատվեմ ճանկերից իմ անցյալի,
Դեմ առ դեմ տարերքին կկանգնեմ,
Որ կրկին վերածնվեմ:

Մազից կախված մի երազանք, ուժով մի քմահաճ,
Դարձավ մոխիր, դարձավ մի մղձավանջ,
Ու սիրտն է իմ մաշված ու թույլ բախտին այս հակառակ,
Նետում է ցավն անդունդը անհատակ:
Երկնքի եւ երկրի սահմանին
Ես նորից կարթնանամ

ԿՐԿՆԵՐԳ
Որ էլ չընկնեմ հորձանուտը դավերի,
Որ ազատվեմ ճանկերից իմ անցյալի,
Դեմ առ դեմ տարերքին կկանգնեմ,
Որ կրկին վերածնվեմ: