Төшләремә кердең,сине сөям дидең,
Хәерлегә генә юрадым.
Безне таныштыр дип,
Бергә кавыштыр дип
Бер Ходайдан гына сорадым.

Йөрәгемнең бере, яратканга сине
Йолдызым дип назлап эндәшәм.
Юк, еракта түгел, яннарымда бүген
Кал син гомерлеккә янәшә.

Җилләр булып истең,
Юлларымны кистең,
Көтмәгәндә чыктың каршыма.
Чынга аша теләк, 
Тиз-тиз тибә йөрәк,
Мәхәббәт тә шулай ярсына. 

Артта калды томан тулган аем сыман 
Яктырттың караңгы төннәрне 
Без бәхетле дидең чәчәкләргә кумдең 
Икебезнең уртак көннәрне.