Қара қысқа ол адамдар келгенде,
Бүлкілдеген қар жерге түскенде,
Домбырамды алармын,
Жүрек сазын салармын,
Қай көргенді еш айтпа .
*
Домбыра сазын естіген атайлар,
Мінезін ескерген анайлар,
Естігенде ой беріп,
Жүректерге сес беріп,
Көз жасты біз танымас па,

Ей –ей Домбыра , ей –ей Домбыра !
*
Ноғайдың қай бір сансыз күнінде,
Қыдырлар ұйықтамаған түнінде,
Жүректерін көтерген,
Соғыстарға күш берген,
Көпті көрген Домбыра !

Ей- ей Домбыра , ей- ей Домбыра !

Кара кыс авылымга келгенде,
Улпылдеген кар йерге туьскенде,
Домбырамды аларман,
Юрек сазын шаларман,
Кайгырганды еш айтпа!
Домбырамды аларман,
Юрек сазын шаларман,
Кайгырганды еш айтпа!

Домбыра сазын ескен атайлар,
Манесыне ес берген анайлар,
Ескеныне ой берып,
Юреклерге сес берып,
Коз ясты кызганмаслар
Ескеныне ой берып,
Юреклерге сес берып,
Коз ясты кызганмаслар

Ей домбыра!

Ногайдын кайгы сансыз кунынде,
Батырлер уйыкламаган тунынде,
Юреклерын котерген,
Согысларда куш берген
Копты корген домбыра!
Юреклерын котерген,
Согысларда куш берген
Копты корген домбыра!

Ей домбыра!