Гомер уте кара чечлеренге
Еллар керген инде энием
Синга атап бу жырымны жырлым
Синен кызын синен мениен

Еллар уткен соен иске теше.
Ничек итеп безне устерден?
Инлеренге аурлыклар кильседе
Син энием, безге коч бирден

Мене буген синен тавышынны 
Телефоннар оша тынладым
Яман су шул синга яман судыр
Мин, энием, шуны англадым

Припев:
Син елама энием, борчылма 
Утеп китер авыр вахытлар
Сонгылып тошкен авыр минутларда да 
Тоянырга балалаын бар!

Син устереп безне кеше иттен,
Син бостырдын тормыш юлына.
Чиксез рехметебез белдереп 
Башыйябыз энием каршында.

Припев.