Ад родных нiў, ад роднай хаты 
 У панскi двор дзеля красы 
 Яны, бяздольныя, узяты 
 Ткаць залатыя паясы. 

 Цямнее край зубчаты бора... 
 I тчэ, забыўшыся, рука 
 Замiж персiдскага узора 
 Цьвяток радзiмы васiлька. 

 I цягам доўгiя часiны, 
 Дзявочыя забыўшы сны, 
 Свае шырокiя тканiны 
 На лад персiдскi ткуць яны. 

 Цямнее край зубчаты бора... 
 I тчэ, забыушыся, рука 
 Замiж персiдскага узора 
 Цьвяток радзiмы васiлька.