Երեւանի շարմաղ աղջիկ
Աչքերդ են ժպտում
Դու իմ անգին
Մաքուր ու ջինջ
Դու ես իմ սրտում։

Գալիս կողքով անց ես կենում
Հեզով, նազով ջան,
Սիրտս ու հոգիս տեղից հանում
Դու իմ աննման։

Աչքերիդ մեջ կրակ կա վառ
Ու ինձ է այրում
Քո մի խոսքով,
Ա՜խ անուշ յար,
Իմ սիրտն է բացվում։

Գալիս կողքով անց ես կենում
Հեզով, նազով ջան,
Սիրտս ու հոգիս տեղից հանում
Դու իմ աննման։

Երեւանի սիրուն աղջիկ
Դու կեանք, դու գարուն
Քո աչքերի ծովը վճիտ
Ինձ է ափ առնում։

Գալիս կողքով անց ես կենում
Հեզով, նազով ջան,
Սիրտս ու հոգիս տեղից հանում
Դու իմ աննման։