Сымбатым жашыл жаздын коркомундой,
Сулуусун Болоттун Ак-Моорундой.
Суйкайып журогумду жараладын,
Суктантып Барпы акындын Молмолундой.

А бирок, Алымкандай Токтогулдун,
Тагдыр деп, башкага жар болбогунун.
Ээрчишип кете бербе болок менен,
Туруксуз Чолпонундай Жолболдунун.

Камыгып ичке сырын жашыра албай,
Топко айткан ак суйуусун зарлай-зарлай.
Тагдыры татаал кунго туш келсе да,
Суйууго туруктуу бол Бегимайдай.

Жадырап жазда толуп чыккан айдай,
Жашайбыз коргон жандар суктангандай.
Суйушкон бизден кийин далай жаштар,
Мисалдап экообузду  ыр жазгандай.