Гэткiм шчырым каханнем яе атулiў,
З гэткай ласкай глядзеў ў яе сумные вочы,
Як i сонца не тулiць расквечаных нiў,
Як I зоры людзям не ўглядаюцца ўночы !
Не ўглядаюцца ўночы.

Столькi песень над песнямi я ёй напеў,
Столькi думак злажыў аб ёй важных , таёмных,
Як и бор гэтак з ветрам шумець не шумеў ,
Як и век гэткiх дум не злажыў для патомных.
Не злажыў для патомных.

Гэткiм шчырым каханнем яе атулiў,
Чарадзейную княжну з аповесцi дзiўнай ,
I пад ноги ёй кiнуў жыццё,
А яна…А яна была толькi дзяўчына.
Была толькi дзяўчына.