Możesz pić z byle kim, 
byle gdzie! 
W byle Krym, w byle Rzym - 
proszę cię! 
Mam co palić, nie muszę wciąż jeść, 
nie potrzeba mi... Zresztą ...Pal sześć! 
Możesz nie dać mi grosza na dom, 
tylko proszę cię, 
proszę - 
zmień ton! 
Możesz bredzić... Pleść bzdury... Androny... 
Tylko błagam cię: nie mów, nie mów, tylko nie mów do mnie jak do żony
Bo to wszystko nie tak, 
nie tak, 
nie tak, 
no, a jeśli, 
jeżeli 
nie tak, nie tak, nie to, 
no to po co nam było w to gnać, 
tamto rwać, 
iść pod prąd, pod wiatr, 
gniazdo wić 
niby ptak, 
no - jeżeli ma być 
nie tak? 
Słowa jak sztuczny miód, 
ersatz, cholera, nie życie, 
miał być raj, miał być cud 
i ćwiartka na popicie, 
a to wszystko nie tak, nie tak, 
nie to, 
a jeżeli, a jeśli - nie to, 
no to o co, u diabła, nam szło? 
Możesz iść, dokąd chcesz, 
wiesz, gdzie drzwi, 
w byle ziąb, w byle deszcz, 
w byle sny... 
Ja na kłamstwie się znam tak jak ty, 
sztucznym miodem karmieni - to my. 
Znamy lata trwożniejsze niż dzwon. 
Tylko proszę - ten ton... ten ton. 
Wygadujcie, panowie, androny, 
tylko błagam - nie mówcie, nie mówcie już do nas jak do żony. 
Bo to wszystko nie tak, 
nie tak, 
nie tak, 
no, a jeśli, 
jeżeli 
nie tak, nie tak, nie to, 
no to po co nam było w to gnać, 
tamto rwać 
iść pod prąd, pod wiatr, 
gniazdo wić 
niby ptak, 
no - jeżeli ma być 
nie tak? 
Słowa jak sztuczny miód, 
ersatz, cholera, nie życie, 
miał być raj, miał być cud 
i ćwiartka na popicie, 
a to wszystko nie tak, nie tak, 
nie to, 
a jeżeli, a jeśli - nie to, 
no to o co, u diabła, nam szło? 
- ... O szkło?