Гарэлі усходы,
Палалі заходы,
Пакутвалі людзі
Ад цяжкай работы,
А пане Каханку
Ад ранку да ранку
Піў крамбамбулю
За шклянкаю шклянку.
І крупнік, і зьбіцень
Ліліся штотыдзень
Магутнай ракою,
Як Нёман-рака.
Ішла пагулянка
Ад ранку да ранку,
І куфлі ўздымала
Каханку рука.

Але пагулянка
Народ не дзівіла,
Бо пане Каханку
Быў Радзівілам,
Бо быў ён магнатам,
Магнатам багатым,
Магнатам вядомым
У сьвеце і дома.
Быў сьвет неспакойны -
Паморкі ды войны.
Вялікага Княства
Мінулі часы.
А пане Каханку
Спаткаўся з русалкай,
І вынікам шлюбу
Былі селядцы.

На ўсходзе Расея
Ізноў вар’яцее.
Эўропу заносіць
То ўлева, то ўправа.
А Пане Каханку
Ня піў валяр’янку,
А піў крамбамбулю
Пад смачныя стравы.
Вось так і праходзяць
Гады ды стагодзьдзі,
Зьнікаюць народы,
Сады і гароды,
А Пане Каханку
Нам блізкі і родны,
І кожны быць хоча
Да пана падобным.

І кожны з нас хоча
Пажыць у палацы
І мёдам і крупнікам
Пачаставацца.