Як ты безь мяне там, як я безь цябе тут 
Пачуцьцём чалавека цягне сэрца ў родны кут

Як быццам жартую
А ў сабе мацней крычу
“Я цябе ўратую!”
Толькі як ня ведаю

Ластаўка ў небе лунала праўду казала
Аб тым, дзе жывеш ты зараз
Я не спрачалась, ў вочы твае закахалась
На неба глядзеўшы часам

Прыпеў:
Ўголас трымаю, гонар
Гэта мая прастора
Гэта мая краіна
Край любы, край адзіны
Лепшае побач чую
Крылы свае ратую
Хутка ўсё добра будзе
Мілыя, вольныя людзі!

Дзе яно сэрца Радзімы?
Ў лесе, ці ў хаце, 
Ці паміж муроў цагліных?
Кволаю птушкаю ў небе
Водарам ніў, ці коласам 
Ў чэрствай глебе

Как ты без меня там? 
Как я без тебя тут? 
чувством человека 
влечет сердце в родной край. 

Как будто шучу, 
а в себе сильнее кричу: 
"Я тебя спасу, только как - 
не знаю. " 

Ласточка в небе луналая 
правду говорила о том 
где живешь ты сейчас. 
Я не спорила, 
в глаза твои влюбилась, 
на небо глядевшы время. 

Голос держу. 
Честь - это моя пространство, 
это моя страна, 
край любой, край единственный. 

Лучшее рядом слышу, 
крылья свои спасаю. 
Скоро все будет хорошо, 
мирные, свободные люди. 

Где оно, сердце родины? 
В лесу или в доме, 
или между стен цаглинных? 
Слабою птицей в небе, 
ароматом нив или колосом черствой почвы?"