Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, 
τη λάμπα κρατώ ψηλά, 
να δούνε της γης οι θλιμμένοι, 
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά. 

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι, 
σταμνί για να πιει ο καημός 
κι ανάμεσά μας θα στέκει 
ο πόνος, του κόσμου αδερφός. 

Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν, 
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός 
κι εκεί καθώς θα μιλάμε 
θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός. 

Дверь я открываю вечером 
Лампу держу высоко 
Чтобы увидели земли опечаленные, 
Чтобы пришли, чтобы нашли компанию 

Чтобы нашли накрытый стол 
Кувшин чтобы выпило горе 
И между нами будет стоять 
Боль, мира брат. 

Чтобы нашли уголок прислониться 
Скамейку, чтобы сел слепой 
И там, когда мы будем говорить 
Придет в компанию и Христос.