Атаҡайым тышта ҡарҙар көрәй,
Ауыр һелтәп еңел көрәген.
Йыш-йыш туҡтап юлға ҡарап ала -
Кемдәрҙелер көтә, күрәһең...

Көтәлер шул, ә бит был һуҡмаҡтан
Беҙ, биш бала, сығып киткәнбеҙ.
Көткәнеңде белеп яндарыңа
Ҡайтып төшһә икән бөтәбеҙ.

Ҡунаҡ ҡына булып ҡайтыуҙарҙы
һиҙәлер шул атай йөрәге:
Моңһоуланып бара ҡараштары,
Һүлпәнәйә бара көрәге.

Ә атайым hаман ҡарҙар көрәй,
Һаҡланмай ҙа ҡышҡы һалҡындан.