марны тэорыі абмежаваны хады
сутыкненні і позіркі трываць голад душы
абматаны ўтопіяй усміхнуся сабе
колькі крокаў няпройдзеных ад мяне да цябе 
сумневаў шмат у вачах збянтэжана чытаю 
Ў сцюдзёным позірку ўратаванне я губляю 
дазоўкай некатыну знішчу імклівую рэальнасць 
каб зняць з цябе святую ідэальнасць 

Я скакала плясала проціў новага двара, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая.
пацярала ключы з шоўкавага поясу, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая.

довады розуму непахістнае я
зруйнаваны ўсе прынцыпы каб пайсці да канца
раз'яднаны і зломлены не дарую табе
легкадумнасцю скончым мы кожны сам па сабе 
далей адзін у рэальным часе і прасторы нас паглынуць імены, постаці размовы
жадала большага цябе ужо болей не трымаю 
я з гэтай восені тваю выяву выдаляю

Я скакала плясала проціў новага двара, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая.
пацярала ключы з шоўкавага поясу, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая.

калючым голасам неразуменні і папрокі пакіну ў сметніку свае пачуцці і трывогі
халодны вецер за каўнер і ліхтары па следу
ўсё каханая бывай я распачаў вендету .

Я скакала плясала проціў новага двара, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая.
пацярала ключы з шоўкавага поясу, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая.