(Құпия өлең)

Сенің атың ұялаған жанымды
Аңсауменен атқызады таңымды
Неге айтшы неге жаным мен қазір?
Именемін қондыралмай бағымды?
Я жаным армандаймын сағымды

Сен ойыңа аласыңба өткенді?
Есіңе алып біз қыдырған бөктерді
Расындада сағыныумен сол шақты
Iздейсiңбе бірге өткізген көктемді?
Көктемдегі біз кездескен көк белді?

Мен өткенді ұмытпаймын мәңгілік
Әрбір кунін жырға қосам ән қылып
Не жетеді бірге өткізген шактарға
Гул сезімнің бақшасында сән құрып

Iздеп келем сол шақтарды алыстан
Лупілімен журегімнің жарысқан
Iздемеске сағынбасқа барма амал?
Кеудеме кеп кетпестей боп жабысқан

Өткен кундер кетпей мәңгі көңілден
Шуақ шашып тұр әліде көгімнен
Періштедей пәк кулкіңді сағындым
Езуіңнен еркелікпен төгілген
Сыңғырымен журегіме көмілген

Мен өзіңді бермеймін деп ешкімге
Армандадым қазір бірақ кеш мулде
Хатым саған осы жазған өлеңім
Алып оқып ақылыңмен кескінде

Болды осымен өлеңімде тоқтады
Бізге ортақ бақыт есік ашпады
Аман болсақ кездесерміз бір күні
Тоғыстырса бұл тағдырдың соқпағы.........!!!

Серік Өтепбергенұлы