Дај погледни ми во очиве
ти ќе пронајдеш што не сум рекла ни пререкла,
во овој поглед што го испраќам со стари вистини
а на нив прашини послани од едно време што не умира
а нас не остава за да не стаса и престаса.
А јас не сакам да знам,
не јас не сакам да знам.

Штом други очи ќе не гледаат
со лажни насмевки а длабок презир во мислата,
дека сме случајни и премали
за да ни испрати таков дар за нас судбината.
Не сакам да знам.

Не, јас не сакам да знам
дека ти ќе бидеш сам
кога проклето ти требам,
и штом по тебе умирам
дали некој ќе ме гледа.

Да се плашам веќе несакам
ниту да верувам во туѓи розови сонови,
со сите болки се разминувам
од стари отрови во кадифени фустани.
На овој пат со тебе тргнувам
без да ги понесам со себе старите куфери.
Не, не сакам да знам.

Не, јас не сакам да знам
дека ти ќе бидеш сам
кога проклето ти требам,
и штом по тебе умирам
дали некој ќе ме гледа.