СЫБАЙ ҠАШҠА БЕЛОЛОБЫЙ КОНЬ
 
Сыбай ҙа ғына ҡашҡа, баҫма ташҡа,
Юлһыҙ ғына ерҙән дә үткәндә.
Был донъяла ауыр яңғыҙ башҡа,
Дуҫ-иш кәрәк донъя ла көткәндә.
 
Сыбай ғына ҡашҡа ҡырас ялын
Тауҙан ғына өргән дә ел тарай.
Алыҫ ергә китһәк, һыбай ҡашҡам
Башҡынайын бороп та бер ҡарай.
 
Алыҫтан уҡ ағарып, ай, күренгән
Урал тауҡайының да аҡ ташы.
Ҡайҙа ғына булмай, ниҙәр күрмәй
Ир башҡайы менән дә ат башы.
 
 
Белолобый конь, не наступай на камни,
Когда идешь по бездорожью.
В этом мире тяжело одинокому,
Друзья-товарищи нужны, чтобы прожить.
 
Белолобого коня крутую гриву
С гор дующий ветер расчесывает.
Если мы уезжаем далеко, белолобый конь мой
Голову оборотив, оглядывается.
 
Издалека, белея, ай, виднеются
Уральских гор белые скалы.
Где только не бывают, что только не видят
Мужчина и лошадь.