Озатып вокзаллар каршында
Маңгайдан үптеләр аналар
Тузанлы юллардан үттеләр
Дөньяны күрмәгән балалар

Балалар керделәр утларга,
Балалар сүз бирде тупларга.
Күпләре, төренеп шинельгә,
Калдылар еракта йокларга.

«Балалар, торыгыз, балалар,
Ашыгыз суына табында…»
Ничә ел тормыйлар балалар
Иделдә һәм Дунай ярында…

Уятма, йокласын, син, ана,
Айларны, елларны санап бар:
Күңелдә һаман яшь, гел бала —
Кайтмаган солдатлар, солдатлар

Ана ул йокламый, сабые
Юрганын ачса да уяна.
Аналар йөрәге шикелле
Мәйданда мәңгелек ут яна.

Аналар йөрәге шикелле
Ут яна, уйлана, талпына.
Аналар хәтере шикелле
Җил йөри курганнар артында

Перевод на русский:
Солдаты
Провожая на вокзале
Целовали в лоб матеря
По пыльной дороге прошли
Не видевшие жизни ребята

Ребята пошли в огонь
Ребята дали слово сплотиться
Многие, завернутые в шинель
Заснули вечным сном вдалеке.

«Ребята, вставайте, ребята,
Стынет завтрак на столе…»
Сколько лет не встают ребята
На Волге и рядом с Дунаем…

Не буди, пускай спит, мать,
Считай месяца и года:
В душе вечно молоды, всегда дети —
Не вернувшиеся солдаты, солдаты.

Мать не спит, коль дитя
Одеяло откинет проснется.
Как сердце матери
На площади вечный огонь.

Как сердце матери,
Горит огонь, трепещет, колышется,
Как память матери,
Ходит ветер по курганам.