Тау тюбюнде бир элде, келин ала тебреселе, къарты джашы да джайылыб излейдиле, къол аязыбызда тутарыкъбыз дейдиле, келечи-тёречи салыб тилейдиле, тилеб, келмесе уа, сюйреб келтирирге сюедиле. 

Алай а ала келин тута билмейдиле, келинлери бла сенсе-менсе деб джашаргъа сюймейдиле, келинни кесинден бернесине бек къарайдыла, келин къойгъанны махтаугъа санайдыла, къояр иннетге кирселе, джюз сылтау табадыла, келинлерине «игиди» деб айтхандан эсе, башларына бир иги урдурургъа разыдыла, «келинчикни джаратмайбыз» деб кеслерине кюч чакъырадыла, «келинчик, бизни джаратамыса» деб сорургъа уа - унутадыла. 

Ма ол тау элде келин къоюучуланы баш сылтаулары. Кермаханлары келинлерин «олтурурун-турурун билмегенлей келгенди да, юретгенибизни ала да билмейди» деб къойгъандыла, Къыблаханлары уа «тыбырны асыры кёб сакълаб келгенди да, аман - иги да ол билмеген джокъду» деб къойгъандыла. 

Нанчыкълары келинлерин «асыры эршиди, адам тюрсюнюне къараяллыкъ тюлдю» деб къойгъандыла, Джанчыкълары уа «не аламатлыгъы да ол чырайчыгъыды да, биз алай олтуртуб, аны тюрсюнюне къарабмы турлукъбуз» деб къойгъандыла. 

Сарасанлары «адамлыгъына кёре бернеси джокъду» дейдиле, Хорасанлары уа «бернесине кёре адамлыгъы джокъду» дейдиле. 

Сарычыкълары «илеш тюлдю, асыры сууукъ адамды» дейдиле, Къарачыкълары уа «таныгъанына танымагъанына да асыры бек илешеди» дейдиле. 

Хаджиулары келинлерин «хоншугъа-тийреге иги тюлдю, былай бирини юйюне кириб да бир олтурмайды» деб джаратмайдыла, Джаджиулары уа «танг атмай хоншулагъа бир кирсе, экинчи юйюн джокълай билмейди» деб джаратмайдыла. 

Лалийлары «асыры къызгъанчды» деб сёзюн этедиле, Ханийлары уа «кесин къысдырмайды», бу барыудан барса, юйюн суу джуугъанлай этерикди» деб джаратмайдыла. 

Гашалары «хапчюш» дегенлей анасыны бурнундан тюшюб къалгъанды» деб сёзюн этедиле, Гошалары уа «ол иги анасына да бир джугъу ушамагъан» деб сёзюн этедиле. 

Тауджанлары «къалгъанлагъа иги болгъанлыкъгъа, джашыбызны къулакъгъа алмайды» деб сёзюн этедиле, Марджанлары уа «джашыбызгъа иги болгъанлыкъгъа, къалгъанланы къулакъгъа алмайды» деб сёзюн этедиле. 

Бабушлары «биз бир айтсакъ, ол эки айтады» деб джаратмайдыла, Гогушлары уа «башына ура турсанг да, бери айланыб джууаб эте билмейди» деб джаратмайдыла. 

Шерийлары «асыры сант джюреги барды, кёрмеймисиз аны ол эт тутуб тургъанын» дейдиле, Герийлары уа «асыры къайгъылыдан юсюнде къаргъа къабар эти джокъду» дейдиле. 

Дамгелары «кесим айтхан деб тургъан болмаса, кишини айтханын сан этмейди» дейдиле, Шамгелары уа «ким не айтады деб ауузун ачыб тургъан болмаса, башына оноуу джокъду» дейдиле. 

Къыстаналары «биринчи келечиле баргъанлай, биргелерине туруб тебремей, ызындан бир кёб айландыргъанды» деб сёзюн этедиле, Къызбалалары уа «насыбы алай болсун, биз келечиле ийиб келген болур, кеси джашыбызгъа тагъылыб келгенди» деб сёзюн этедиле. 

Томайлары «биз къойгъунчу, ол бизни къойгъанды да кетгенди» деб, джан-джанларын ашайдыла, Чомайлары уа, джашларына айтханларын этдиралмай, келинлери бла бал-джау болуб джашайдыла.