Meðan jörðin sefur 
öll umlukin kyrrð og ró 
vakir einn en dreymir þó 
starir upp í ský. 

Huga sínum vefur 
þétt um hjartans innstu þrá 
að hann megi henni hjá 
hvíla enn á ný. 

Hverfa svefns og vöku skil 
hugur saman reyrir 
það sem er og veitir yl 
og hitt sem ekki heyrir til. 

Hugarflugi gefur 
lausan tauminn, gleymir sér 
frestar því sem erfitt er 
svífur upp í ský. 

Hverfa svefns og vöku skil 
hugur saman reyrir 
það sem er og veitir yl 
og hitt sem ekki heyrir til.