Հավատա ինչքան քեզա դժվար երկու էտքան էլ ինձ
Ուզում եմ մոռանալ էտ սաղ,դե բաժակները` դու լից
Ու էտ կյանքնա ստիպում մեզ, որ մենք դառնանք անպետք
Բայց դե ինչ արած, համակերպվելնա պետք՝ մեզ

Մեր մեջ էլ չկա լույս
Էտ նրանիցա, որ ինձ էլ չես տեսնում դու ժպտալուց
Պատմության մեջ մեր սիրո՝ դառել եմ ֆենոմենալ
Իսկ հիմա խնդրում եմ քեզ, այլևս ինձ չմոտենալ

Պետք չէր
Սաղ անիմաստ էր մեր մեջ ու լիքը վեճեր
Տեսածդ հեչ էր դեմը իմ տեսածի
Մեկա էլ չեմ հավատում քեզ մի խոստացի

Գիտեմ զրոյա էտ սաղ՝ հասկացել եմ ես ինքս
Չեմ արտահայտվի այլևս ինչքան էլ զգամ կարիքդ
Դե էս էլ սենց տարիքա՝ կանցնի կեթա, էս էլա անցողիկ
Բայց մենք մեր ձեռքերից երջանկությունը տե՛ս բաց թողինք

Չկա էտ մեկը, մի վախտ կար ոնց հաց ու ջուր
Բայց էտ մեկը էտ ‹