Ty, Panie tyle czasu masz,
Mieszkanie w chmurach i blekice,
ja na glowie mnostwo spraw
I na to wszystko jedno zycie.
skoro wszystko lepiej wiesz,
Bo patrzysz na nas z lotu ptaka,
To powiedz czemu tak mi jest,
Ze czasem tylko siasc i plakac.
Ja sie nie skarze na swoj los,
Potulna jestem jak baranek
I tylko mam nadzieje ze,
Ze chyba wiesz co robic Panie?

Ile mam grzechow, ktoz to wie,
do liczenia nie mam glowy,
Wszystkie [bad word] mi i tak,
Nie jestes przeciez drobiazgowy.
Lecz czemu mnie do niebios bram,
Prowadzisz droga taka kreta
I czemu wciaz doswiadczasz tak,
Jak gdybys chcial uczynic swietym.
Nie chce sie skarzyc na swoj los,
Nie prosze wiecej niz dac mozesz
I ciagle mam nadzieje, ze,
Ze chyba wiesz co robisz Boze?

To zycie minie jak zly sen,
Jak tragifarsa, komediodramat,
gdy sie zbudze, westchne coz,
To wszystko bylo chyba zamiast.
Lecz poki co w zamecie trwam,
Licze na palcach lata szare
I tylko czasem przemknie mysl,
Przeciez nie jestem tu za kare.
Dzis czuje sie jak mrowka,
Gdy jakis but tratuje jej mrowisko.
Czemu mi dales wiare w cud
potem odebrales wszystko.
Nie chce sie skarzyc na swoj los,
Choc wiem jak bedzie jutro rano,
Tyle powiedziec chcialam Ci,
Zamiast pacierza na dobranoc.