Цемра зноў аб’яла сусвет –
Крэпка ноч над зямлёй стаіць,
Але, запалена Валхвамі,
Вогнішча ў гушчары гарыць.
Зноў жыве агонь святы,
Ён наш сімвал з веку ў век.
І, як сонца ў цёмным лесе,
Ён праз цемру свеціць мне.
Бачу, Сокал к нам злятае,
Птушка з Iрыю – Рарог,
Гэта зноў ахвяру прыме
Наш Семаргле-Агнябог!
Зноў запалены ахвярны агонь,
І, як многа год таму,
Загартоўваю я сякеру і меч,
Распачаць каб за праўду вайну.
Отблескі ад жывога агню
Зноў гараць на твары маім
Старажытны я полымя знак
На шчыце намалюю сваім –
Гэта свастыкі вогненны крыж,
Гэта сімвал маіх Багоў,
Гэта Маці-Зямлі моц,
Гэта вера маіх Дзядоў!
Калаўрата сімвал з намі
Зноў раз мноства сотняў год
Шлях барацьбы ён нам асвятляе,
Па якому подзе народ.
Ачышчальным агнём мы пройдзем
Па прасторы роднай зямлі,
Іншаверцаў ды іншародцаў
Мы патопім у іхняй крыві!
І запяем мы Багам старым славу,
У пyшчах святых мы запалім агні,
Зноў мы блюсці cтанем законы Праві,
Як нас вучылі старыя валхвы.
У вогнішча кінем ахвяру, і да Сваргі
Уздымецца полымя нашых агнёў...
Вогненны крыж ганарліва на сцязе –
Знак аб’яднання арыйскіх радоў!
Сцяг гэты з сімвалам веры і праўды
Уздыме увысь мой магутны народ,
І з дапамогай Багоў нашых слаўных
Зноў мы падымемся ў новы паход!