Дервиш-хан - Зөлфиә

Тау битендә бәләкәй ауыл,
Ауыл эсендә илле йорт.
Бер йортта йәшәй медсестра-
Һылыу, матур Зөлфиә

Ґушымта:
Эх, Зөлфиә, ҡарале минә,
Бына мин торам – көтөүсе Мәннән.
Эх, Зөлфиә, кейәүгә минә,
Сыҡ әйҙә тиҙ(е)рәк – тыуыр игеҙәк!

Мин һорағас ҡулын-йөрәген,
Зөлфиә яуап бирҙе:
-Һинен кеүек пастухтар,
Биш йыл инде Һораны!

Йөрәгем минен һыуынды,
Зөлфиәгә тәм үлде.
Ҡартайҙы матур Зөлфиә,
Һайланып янғыҙ ҡалды

Ґушымта2:
Һайланмағыҙ, һылыуҡайҙар –
Егеттәр йөрәген өҙмәгеҙ.
Зөлфиә тормошон күрегеҙ,
Һайланып янғыҙ ҡалмағыҙ!