У бясконцым небе стогнуць птахi
моцы больш няма трымать свой боль
бо адчуушы у небе смак атакi 
водар валкiй клiча за сабой

я на цябе уздымаю твар
маю надзею у вачах
веру не трэба больш ахвярау
знiшчы мой чорны жах

i калi апошнi птах загiне
разальецца чырвань па зямлi
зразумее мабыть той Адзiны 
тое што учора мы усе жылi

я на цябе уздымаю твар
маю надзею у вачах
веру не трэба большо ахвярау
знiшчы мой чорны жах

толькi застанецца калi
у сэрцы моiм апошнi уздых
смогуть убачыть зноу яны
сэнс у вачах сляпых

я на цябе уздымаю твар
маю надзею у вачах
веру не трэба большо ахвярау
знiшчы мой чорны жах