Сярод заснежаных халмоў,
Маёй душы радных мясцін,
Згубіўся шлях тваіх слядоў,
І зноў я застаўся адзін.

Былі ў ночы маім святлом
Твае вочы колеру травы.
Але бывай, усё прайшло,
Лэдзі-зялёныя рукавы.

Разбіла клятвы ты свае,
У сэрца ўванзіўшы нож.
Але каханне ўсё жыве
Няма веры, хоць ні на грош.

Я табе быў гатоў аддаць
Сваё жыццё, ды сваю зямлю,
Усё, што ты магла жадаць,
Мог аддаць за руку тваю.

Мае сябры ў той чорны час
Узялі зялёныя плашчы.
Хацеў я словам даць адказ,
Але нас сустрэлі мячы.

Самотным воўкам па лясах
Хаджу адзін начной журбе,
Малюся д'яблам і багам,
Кабы зноў ты знайшла мяне.

Былі ў ночы маім святлом
Твае вочы колеру травы.
Але бывай, усё прайшло,
Гэты зялёныя рукавы.