Текст Окуджави:

Простите пехоте, что так неразумна бывает она:        
Всегда мы уходим когда над землею бушует весна,´         
И шагом неверным - по лестничке шаткой, спасения нет; 
Лишь белые вербы, как белые сестры глядят тебе вслед.           
Лишь белые вербы, как белые сестры глядят тебе вслед.

Не верьте погоде, когда проливные дожди она льет,
Не верьте пехоте, когда она бравые песни поет,
Не верьте, не верьте, когда по садам закричат соловьи:
У жизни и смерти еще не окончены счеты свои.

Нас время учило: живи по-привальному, дверь отворя.
Товарищ мужчина, а все же заманчива доля твоя:
Весь век ты в походе, и только одно отрывает от сна:
Чего ж мы уходим, когда над землею бушует весна?

Korycki i Zukowska:

Wybaczcie piechocie                                 
Że tak nierozumna czasami bez tchu            
My zawsze w pochodzie                             
Gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu            
Jak długo tak można?                         
Bezdroża, mokradła i błoto i piach         
I wierzba przydrożna                          
Jak siostra pobladła zostaje we łzach   
Nie wierzcie pogodzie, 
gdy deszcze trzydniowe zaciągnie wród drzew, 
Nie wierzcie piechocie, 
gdy w pieśni bojowej odwaga i gniew. 
Nie wierzcie, nie wierzcie, 
gdy w sadach słowiki zakrzyczą co sił - 
wy jeszcze nie wiecie, 
co komu pisane i kto będzie żył.
Uczyłaś ojczyzno, 
że żyć trzeba umieć słyszeć twój gos... 
Kolego mężczyzno, 
a jednak niezgorszy przypada ci los. 
My zawsze w pochodzie 
i tylko to jedno nie zrywa ze snu; 
dlaczego w pochodzie, 
gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu? 
Dlaczego w odwrocie, 
gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu?...