Моц стварыла твая!
Дзе ж мой дом, дзе мой люд?
Дзе айчызна мая?

Дзе той час, у яком
Тут кіпела жыццё?
Свой народ быў кругом
I любіў сваё ўсё!

Сваю песню ў лад свой
Не стыдаўся запець,
I сярмяжкі сівой
Не стыдаўся надзець!

Весяліўся народ,
Аж грымела сяло!
Ва ўсіх светлы паглёд,
Ва ўсіх шчасце цвіло.

А цяпер, а цяпер
Не відаць ясных зор,
Хоць сабе сам не вер, —
Знікла ўсё, як віхор!

Знікла ўсё, як імгла,
Няма славы таей;
Злая доля змагла
I мой край, і людзей!

Адны ў шар курганы —
Сведкі бітваў — стаяць;
Косці к ім груганы
Прылятаюць збіраць.

Прашмыгаюць вужы,
Канюх моліцца «піць»,
Воўк прабег па мяжы,
Далей спіць усё, спіць!