Усё звыкла, усё знаёма...
Усё на сваіх месцах...
Што будзе заўтра - вядома:
Вось каляндар, а вось нататнік.
Але ў ім няма нічога
Пра нашы таемныя думкі,
Ні слова пра наша
Чаканне цудаў,
Усе ў натоўпе глядзяць
У адным накірунку.
Часам хочацца, каб
Усё змянілася

Раптам-та-ага-гам,
Раптам-та-ага-гам...
Усё змянілася
Раптам-та-ага-гам,
Раптам-та-ага-гам,
Ага-гам...

Але мінаюць дні,
Карабель плыве,
Кудысь кіруе плынь.
А калісьці яго шлях быў
Пракладзены па зорах -
І дзе яны цяпер?
Мы глядзім удалячынь,
Вочы развучыліся
Бачыць так далёка...
Але наша памяць пра неба
Не дае стаць нейкай
Дасканалай машынай.
Будзем чакаць, трываць, колькі трэба:
Калісьці магчыма

Раптам-та-ага-гам,
Раптам-та-ага-гам...
Ага-гам...
Усё зменіцца...
Раптам-та-ага-гам,
Раптам-та-ага-гам,
Ага-гам...Ага-гам...

Раптам-та-ага-гам,
Раптам-та-ага-гам...
Ага-гам...
Усё зменіцца...
Раптам-та-ага-гам,
Раптам-та-ага-гам,
Ага-гам...Ага-гам...