Ал білерсің, таңның атарын
Көрерсің күннің батарын.
Кейінгі жұртқа меймансың
Кеткен соң құрбы қатарың.
Керуен кетіп барады
Нарменен тізіп атқандай.
Жарық дүние аман бол
Тым құрбы өскен қатарым.

Ептеп кісі бай болмас
Маңдайға құдай бермесе.
Өлемін деп кім ойлар
Ажалы жетіп өлмесе.
Жылағанмен не пайда
Жыйылаған жұрт көрмесе.
Жырлағанмен не пайда
Тыңдаушы баға бермесе.

Дүниеге мейман көңілім
Мақтасам дауа тілерсің
Өлшеніп берген өмір бар
Уақытыңменен жүрерсің.
Бір күндері-ау қапа боп,
Бір күндері-ау күлерсің.
Бір қалыппенен еш пенде
Бітіре алмас үлесін.

Ажал келсе жатқызар
Маңдайға басқан ұйқыдай
Пендені дәулет мас қылар
Қыраудан кешкен жылқыдай.
Бауыры бүтін, бас есен
Сағынар саулық, күлкіні ай.
Қызықтырған түлкідей
Дүние өтер бір күні-ай.

Жақыннан күдер үзгендер
Жақынын ұрып, жат қылар.
Жылқыдан күдер үзгендер
Биесін сатып ат қылар.
Жақсы болса ағайын
Көңіліңді-ау шат қылар.
Жаман болса ағайын
Өзін-өзі жат қылар.

Жаман тоймас мал десе
Диқан тоймас жер десе.
Ер тілеуін береді-ау
Ертеде тұрып, “ел” десе.
Ұят пен беттің пердесі
Қымбатты ердің зердесі
Майлықожа ақынның
Ыбырат қып айтқан термесі.