Оясыннан очар кош балаларыдай
Канатланып торган чагыбыз.
Сөю тулы җылы кочакларыгыздан
Киң доньяларга очып чыгабыз.
Куш-та:
Рәхмәт әниләребезгә,
Рәхмәт әтиләребезгә
Безне бу доньяга китергән өчен!
Рәхмәт әнилэребезгә,
Рәхмәт әтилэребезгә
Безне сөеп-назлап устергән өчен!

Куз яшебез тора керфек очларында
Бәхет энҗеләре ул, курегез.
Парлап очар өчен кавышкан кошлар без,
Фатихаларыгызны бирегез.

Оҗмах юк, димәгез, оҗмах – ул гаилә,
Әти-әниебезнең куены..
Сез безгә гел урнәк, сез безгә гел терәк,
Сузләрегез калыр җанда уелып.