W oczy mi patrzysz wciąż tak samo, 
jak w tysiąc pierwszym roku rano, 
kiedy trzymałem cię za ręce 
i pieśń weselną nam śpiewano. 

Myślę o tobie wciąż tak samo, 
jak myślał książę, z którym nieraz 
zrywałaś pierwsze liście z drzewa, 
nadworną będąc jego damą. 

Miłość przez wieki się nie zmienia, 
kamień, jak był, tak jest z kamienia, 
rzeka, jak była, tak jest rzeczna 
i wieczna miłość jest odwieczna. 

W oczy mi patrzysz wciąż tak samo 
i miłość w oczach moich czytasz, 
jak mnie żegnałaś, tak mnie żegnasz, 
jak mnie witałaś, tak mnie witasz