Najprzytulniej tam, gdzie już nie ma nas,
 miejsca, które skrył pod skrzydłami czas,
 to, co było trwa,
 nikt nam nie zabierze wspomnień.
 Tamto słońce ma o wiele większą moc,
 nasz ulubiony brzeg, kolana zdarte wciąż,
 Rodzice krzyczą: Dość. 
 Pora do domu. Jest już chłodniej.

 Ognisko płoszy ciemność, cisza w sercach gra
 Wpatrzeni tacy mali w ten ogromny świat.

 Ref:
 Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych, przytulnych miejsc
 idealnych i [bad word] dni, poukrywanych w pamięci mgle.
 Aaaaaa... (x4)

 z czterech świata stron przywoziliśmy wiatr,
 walizki pełne snów, 
 od śniegu bielszy piach
 i kilka mądrych prawd i szczęścia nieuchwytny zapach.
 Lecz gdzie są tamte dni, kiedy mierzyliśmy mniej?
 Jak forteca był nasz dom, gdy się bawiliśmy w niej...
 Wojna dalej toczy się, 
 lecz to już chyba nie zabawa...

 Pędzący pociąg nie usłyszy mego: Stop...
 Mała dziewczynka pełna gigantycznych trosk.

 Ref:
 Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych, przytulnych miejsc
 idealnych i [bad word] dni, poukrywanych w pamięci mgle.
 Aaaaaa.. (x4)

 Takie chwile, kiedy zamykamy oczy
 i wracamy do tych dni jeszcze raz,
 subtelny uśmiech i cichuteńki płacz.
 Najprzytulniej jest mi tam, gdzie nikt nie zdąrzy,
 nie odnajdzie drogi nikt oprócz nas.
 Nas...

 Ref:
 Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych, przytulnych miejsc
 idealnych i [bad word] dni poukrywanych w pamięci mgle.
 Aaaaaa.. (x4)