Хіба на вечар той можна забыцца?
...Сонца за борам жар-птушкай садзіцца,
Штосьці спявае пяшчотнае бор,
Пахне чабор,
Пахне чабор...
 
Лёгкія крокі на вузкай сцяжынцы.
Дзеўчына ў белай іскрыстай хусцінцы,
Быццам абсыпана промнямі зор.
Пахне чабор,
Пахне чабор...
 
Выйсці б насустрач, стаць і прызнацца.
Вось яно - блізкае, яснае шчасце,
Клікнуць хацелася - голас замёр.
Пахне чабор,
Пахне чабор...
 
Год адзінаццаць, а можа, дванаццаць
Сэрца баліць, што не здолеў спаткацца.
Сэрца нязменна хвалюе дакор.
Пахне чабор,
Пахне чабор...
 
Час той схаваўся за дальняй гарою,
Здасца хвілінай - яна прада мною...
Выйду. Гукаю. Маўклівы прастор.
Пахне чабор,
Пахне чабор...
 
1957

Пятрусь Броўка