Грышка:
На вуліцы праменіцца
Зіхоткая вясна.
І мне, чамусьці, верыцца,
Што гэта добры знак,
Што змые сілы чорныя
Вясновая вада…

Саўка:
Ой, ня радуйся, Грыгорый,
Всё будзе как всягда.

Грышка:
Бы сон нядобры, скончацца
Пачварныя суды,
І вечныя каштоўнасьці
Зноў вернуцца сюды.
І будзем мы ў гуморы,
І зьнікне прэч бяда…

Саўка:
Угу, ня радуйся, Грыгорый,
Всё будзе как всягда.

Грышка:
Маральныя пачвары ўсе
Пакінуць п’едэстал.
І нечакана здарыцца 
Вясновы карнавал.
Вясёлых твараў мора…
Свабода – як вада…

Саўка:
Ня будзе так, Грыгорый,
А будзе как всягда.
Тут глупа дажа спорыць.
Хаця… Вазможна, да.