Урпагын туса кагынып иштен,
Салтынды кайтем салынып ишкен.
Омирди киып кеткени канша,
Окпе мен бауыр кабынып искен.
Кашпаган кай бир ускынын калды,
Акылын азып, миын уланды.
Опасыз, арсыз жалганнын мынау,
Онайы кетп, киыны калды.
Саркылып кал?ан салты?ды кордим,
Саргайган сол бир калпынды кордим.
Кызыгы кеткен кызынды кордим,
Кызара борткен картынды кордим.
Ас суын ба еди атаннан калган ,
Ишпеген адам катардан ?алган.
Салбырап коктен т?спеген шыгар,
Сары ауыз неме са?алдан алган.
Жастык пен мастык катар журеди,
Кайгырып анан, атан жудеди.
Адыра калды сери жигиттин,
Отанын суйген атан ж?реги.
Шынымен халкым болатын болсан,
Кулкына кулып саласын кашан.
Аруагын терис айналар ме еди,
Ащы су ишип аласурмасан
Агалы? кайда,даналык кайда,
Бабанны? салтын балан укпай ма.
?осылса? егер басасын келіп,
Ал алып койга, ал алып койгаа.
Куатын, нарин жиятын бойга,
Кымызын кайда, шубатын кайда.
Кымызын барда, ш?батын барда,
Арагын естен шыга турмай ма?
Арагын ишип капир неменин,
Азгындап кетти акыл дегенин.
Бунынды казак коймасан малим,
Курсакта курып, жатырда олерин.