Мы нарадзіліся дзеля таго,
Каб сьвяціць і каб саграваць.
Дзеля таго, каб вецер быў цеплы,
Каб была мяккай трава.
Дзеля таго, каб сонца і сьнег,
Каб любіць адно аднаго.
Зрэшты, якая ўжо розніца?
Гэта было даўно.

Ня плач, ня плач, дзяўчыначка,
Не наракай на лёс,
Табе свабоды скрыначку
Падорыць Дзед Мароз.

Горад засыпаны сьнегам ушчэнт,
Горад увесь пасівеў.
Пэнсіянэры ў тралейбусах
Мараць пра СССР.
Заплюшчы вочы свае,
Палічы да ста дваццаці.
Мы нарадзіліся дзеля таго,
Каб ісьці па гэтым жыцьці.

Ня плач, ня плач, дзяўчыначка,
Не наракай на лёс,
Табе каханьня скрыначку
Падорыць Дзед Мароз.

Ня плач, ня плач, дзяўчыначка,
Не наракай на лёс,
Табе удачы скрыначку
Падорыць Дзед Мароз.
 
На-на-ра-на, На-на-ра-на...
На-на-ра-на, На-на-ра-на...
На-на-ра-на, На-на-ра-на...
На-на-ра-на...
На-на-ра-на, На-на-ра-на...