Rozkwitały pąki białych róż,
 Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już,
 /Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat, 
 Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat./ x2

 Kładłam ci ja idącemu w bój,
 Białą różę na karabin twój,
 /Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd,
 Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł./ x2

 Ponad stepem nieprzejrzana mgła,
 Wiatr w burzanach cichuteńko łka.
 /Przyszła zima, opadł róży kwiat,
 Poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad./ x2

 Już przekwitły pąki białych róż
 Przeszło lato jesień zima już,
 /Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej,
 Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej./ x2

 Hej, dziewczyno ułan w boju padł
 Choć mu dałaś białej róży kwiat,
 /Czy nieszczery był twej dłoni dar
 Czy też może wygasł twego serca żar. /x2

 W pustym polu zimny wicher dmie,
 Już nie wróci twój Jasieńko, nie,
 /Śmierć [bad word] zbiera krwawy łup
 Zakopali Jasia twego w ciemny grób. /x2

 Jasieńkowi nic nie trzeba już,
 Bo mu kwitną pąki białych róż,
 /Tam pod jarem, gdzie w wojence padł,
 Wyrósł na mogile białej róży kwiat./ x2

 Nie rozpaczaj, lube dziewczę, nie,
 W polskiej ziemi nie będzie mu źle.
 /Policzony będzie [bad word] i znój,
 Za Ojczyznę poległ ukochany twój./ x2