Сезім
Бір ұққаным жүрекке... төзім керек шынында!
Шыдаудың өзі қиын, егер сабыр болмаса...
Өзімді түсінбеймін, орынсыз сөгіп жимін,
Бұл дертке, дәрменім қалмады күнде көз ілмеймін!
«Ай қабақ» айдың жүзі, сәулесімен нұрын төкті.
Біз тұрмыз қоштасуға, дайын оған кім себебті?!
Кешіре көр, мені шыдай алмай жүрмін әлі...
Әлбетте кінәлі сенде, емес, менде, емес!!!
Ашу ызама бөленіп, қызғаныш жеді мені,
Айтпайтын сөзді айттым, ‘боқ ауызбен’ боқтап сені!
Кінәләдім, орынсыз. Жаман қызға теңеп сені.
Қанша қырсық болсамда., жақсы көреді екем сені.
Айып ете көрме..., артық кетсем егерде...
Бар ойымды айтамын, тыңдап отсаң ендеше.
‘Анығына келгенде’ құрбандыққа барғым келмейд,
Бәрін тастап қойып, көзімді жұмғым келмейд!
Тым алыстасың рухани, бірақ маған жақынсың,
Тәнің өзгенікі..., бірақ ол мені қалайды...
“Жаным” мендік болсаң, өзегіңді өртегің.
Күліп тұрсамда мен емес, жылаған жүрегім!
“Жүрегімді қайтемін”, Кең кеудеме сыймаған?!
Алар болсаң алып кет, орын табалсаң жаныңнан.
Жұпарыңа қаналмадым, канша құшсамда сені,
Өткенді еске салма., айықпасаң бұл дерттен!!!...
Өлімнен ұяат күшті, ар намысты ұстамасақ,
Сезім осы екен деп., қол ұстасып кете барсақ.
Жалған өмірдің мәні қайсы, пәктігі қайда?!
Кешегі ғашықтарда қосылаптыма, қайссы?!
Сән көркіңе сән береді, “күлімдеп” жүрсең егер.
Мен айтқан сөздерге, мән берме. «Далбасалай берем»
Осылай қуа берем, жазамды беру керек...
Обалы жоқ адаммын, сүйіп қалдым қателестім!
Өкінер деп ойласаң, онда сен қателестің,
Жек коремін өзімді, жақсы көргендей сені!
«Ой толғау» толғап барад, түбірін еш табалмайды,
Тығырыққа қадалдым, жалғыз өзім шығалмаймын!
Ал сенен көмек сұрау, ол мүлдем болмайтын іс!
Шөл далада қалсамда, су сұрағанша “өлемін”.
Себебін сен білесің, өзге бақ өзгеге жат,
Қалай болмасын, менен көңіліңді ары тарт...
«Аз болмады» Тым қысқа уақытта, бәрін шештік.
Сезіне алмаспын мәнгі, бұл күйді қалай кештік?!
Тілім күйді ендігі жолы, үрлеп ішемін шайды,,,
«Отпен жағып қайнатып», сөндіре алмай жүрміз әлі!!!